คำนานคือคำที่ใช้เรียกคน สัตว์ สิ่งของ สถานที่ ความคิด ความรู้สึก ซึ่งมีทั้งนามนับได้(countable) และนามนับไม่ได้(uncountable) เช่น

• ชื่อ --> Bill Gates, teacher, student, tiger , water
• สิ่งของ --> boy, sign, table, hill, water, sugar, atom, elephant, book, Excel
• สถานที่ --> classrom, the internet, city, hill, road, stadium, school,company, Bangkok , Thailand
• เหตุการณ์ --> revolution, journey, meeting
• ความรู้สึก --> fear, hate, love
• ความคิด --> attitude, ability, freedom, concept, development
• เวลา --> year, minute, millennium

ลักษณะคำที่บ่งบอกว่าเป็นคำนามในประโยค

• คำที่มี s, es ต่อท้าย เนื่องจากนามคำนั้นอยู่ในรูปพหูพจน์ …อ่านเพิ่มเติมวิธีการเปลี่ยนนามเอกพจน์ให้เป็นพหูพจน์
• คำที่มี suffix เหล่านี้ต่อท้าย -ment, -ness, -er, -tion, -tude, -ity, -ism เช่น computer, manger, goodness, moment, nation, ability เป็นต้น …ดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ในวิธีการเปลี่ยนคำกริยาเป็นคำนาม
• คำที่มี Articles a an the นำหน้า เช่น a table, the table, a movie, an egg, an experiment(การทดลอง) เป็นต้น

ตัวอย่างเช่น

• I have a book. ฉันมีหนังสือหนึ่งเล่ม
• I have two books. ฉันมีหนังสือสองเล่ม (ทำเป็นรูปพหูพจน์โดยการเติม s ที่ท้ายคำนามที่นับได้)
• I bought some books.

*** คำนามที่นับไม่ได้จะไม่สามารถนำหน้าด้วย Articles a an the และไม่สามารถเติมs,es ท้ายคำนามนั้นได้ ตัวอย่างเช่น

• I have water. (ไม่สามารถใช้ Articles a an the นำหน้าคำนาม water ได้)
• I have some water. (ห้ามเติม s ที่ท้ายคำนามนับไม่ได้ water)
• I have two cups of walter. (เติม s ที่ท้ายคำนามนับได้ cup เท่านั้น)

วิธีการเปลี่ยนนามเอกพจน์ให้เป็นพหูพจน์ [Singular and Plural Nouns]

1. ให้เติม s หลังนามเอกพจน์ทั่วๆไป
book --> books หนังสือ
cat --> cats แมว
hand --> hands มือ
star --> stars ดาว

2. เติม s ได้เลยเมื่อนามนั้นลงท้ายด้วย e

house --> houses บ้าน
face --> faces หน้า
plate --> plates จาน
place --> places สถานที่
size --> sizes ขนาด

3. คำนามเอกพจน์ที่ลงท้ายด้วย s, ss,sh,ch, x, z เมื่อเป็นพหูพจน์ ให้เติม es

bus --> buses รถประจำทาง
glass --> glasses แก้ว
box --> boxes กล่อง
bush --> bushesพุ่มไม้
bench --> benches ม้านั่ง
buzz --> buzzes เสียงหึ่งๆเหมือนเสียงผึ้ง

ข้อยกเว้น
monarch --> monarchs กษัตริย์ (เพราะ ch ในคำนี้ออกเสียงเป็น ค ไม่ใช่ ช)

4. คำนามที่ลงท้ายด้วย o ให้เติม s
Continue reading →

การเข้าใจความแตกต่างระหว่าง a กับ the ค่อนข้างสำคัญในการใช้ภาษาอังกฤษนะครับ ทั้งสองคำเป็นคำนำหน้านามเพียงแต่ว่า the เป็นคำนำหน้านามชี้เฉพาะในขณะที่ a เป็นคำนำหน้านามไม่ชี้เฉพาะ

สรุปง่ายๆก็คือ a หมายถึงอันใดอันหนึ่งที่ไม่เฉพาะเจาะจง เหมือนคำว่า สักอัน ส่วน the ก็เฉพาะเจาะจงเหมือน that กับ this คือทั้งผู้ฟังและผู้พูดเข้าใจว่ากำลังพูดถึงสิ่งไหนอยู่ อาจจะเป็นเพราะผู้พูดว่ามาแล้วหรือเพราะมันชัดเจนอยู่แล้ว

ยกตัวอย่างดีกว่า สมมุติมีทีวีหลายเครื่องอยู่ในห้องสักห้องหนึ่งแต่มีทีวีจอใหญ่แค่เครื่องเดียว ถ้าเราอยากบอกว่า เปิดทีวีจอใหญ่ก็จะพูดว่า Turn on the big screen TV. โดยใช้ the เพราะมีทีวีจอใหญ่เครื่องเดียว ดังนั้นผู้ฟังทุกคนเข้าใจว่าเราพูดถึงเครื่องไหนทั้งๆที่เราไม่ได้บอกก่อนหน้านั้นครับ แต่ถ้าบอกว่า Turn on the TV. ผู้ฟังจะไม่รู้ว่าเครื่องไหนเพราะมีหลายเครื่อง
ส่วน Turn on a TV. ก็จะหมายถึงเปิดทีวีสักเครื่องหนึ่ง

Infinitive (Infinitive with to) คือคำกริยาหรือกลุ่มคำกริยาที่อยู่ในรูป simple tense(กริยาช่องที่1) ที่มี to นำหน้า [to + verb/verb phrase] เช่น to go(จะไป), to do(จะทำ), to make(เพื่อจะทำ), to watch(จะดู), to see(จะมอง), to learn(จะเรียนรู้), to play(จะเล่น)

เรามาทำความเข้าใจ Infinitive จากคลิปวีดีโอกันดูนะครับ
infinitives in English (An American English teacher explains how infinitives are used.)

*** to เป็นได้ทั้งส่วนประกอบของ the infinitive และส่วนประกอบของกลุ่มคำบุพบท(preprositional phrase) เช่น
I want to talk to you. (to talk=infinitive, to you = preposition)
I need to go. (to go = infinitive)
I need to go to the store.
I walked to work. (to work = preposition))

——————————————–
การใช้ในรูป Passive Infinitives (การใช้ Verb to be ในรูปของกริยาช่วย กับกริยาช่องที่3 จะสื่อความหมายว่าถูกกระทำหรือที่เรียกว่า passive voice) Continue reading →

8 PARTS OF SPEECH ( www.321grammar.com)

parts of speech คือ ชนิดของคำต่างๆในภาษาอังกฤษซึ่งมีหน้าที่และตำแหน่งที่แตกต่างกันไปในประโยค แบ่งออกได้เป็น

1. คำนาม (noun) คือคำที่ใช้เรียกสิ่งต่างๆ เช่น ชื่อคน สัตว์ สิ่งของ ทั้งที่จับต้องได้และจับต้องไม่ได้ นับได้และนับไม่ได้ เช่น teacher, bird, pen, child, elephant, computer, love, idea, happiness, taste, team, army, committee เป็นต้น

2. คำสรรพนาม (pronoun) คือคือคำที่ใช้แทนคำนามเพื่อหลีกเลี่ยงการกล่าวถึงที่ซ้ำซาก เช่น I, you, we, he , she ,it, they, myself, all, some, any, somebody, something, someone, Who, Which, What เป็นต้น

3. คำกริยา (verb) คือคำบอกอาการหรือการกระทำ(action) หรือความมีอยู่เป็นอยู่ (being) เช่น run, buy, walk, hit, eat เป็นต้น Continue reading →

1. การใช้ Do, Does (english4shared)

2. การใช้ did (english4shared)

3. การใช้ Do, Does, Did, Don’t, Doesn’t, Didn’t (https://www.engvid.com/)

การใช้ Do,Does
I,you,we,they ใช้กับ Do
He,she,it,the boy,a cat (เอกพจน์บุรุษที่ 3) ใช้กับ Does
—————————————-­——————–

1. การใช้ Do, Does ให้เป็นกริยาแท้ของประโยค
I do my home work.
He does his home work.

2. การใช้ Do, Does ในหน้าที่ของกริยาช่วย เพื่อให้ประโยคนั้นเป็นประโยคปฎิเสธหรือประโยคคำถาม
2.1 I love him.
==> เปลี่ยนเป็นประโยคปฎิเสธ
I do not love him./I don’t love him.
==> เปลี่ยนเป็นประโยคคำถาม
Do I love him? (Yes,I do.)
—————————————-­——————– Continue reading →