การแสดงความเป็นเจ้าของโดยการใช้ possessive adjective และ possessive pronoun

การแสดงความเป็นเจ้าของในภาษาอังกฤษ  (ตอนที่ 2) ตอนที่แล้วได้พูดถึงการแสดงความเป็นเจ้าของโดยการใช้ apostrophe s และการใช้ of ไปแล้ว  คราวนี้เรามาดูการแสดงความเป็นเจ้าของโดยการใช้ adjective (คำคุณศัพท์) ซึ่งเรียกว่า possessive adjective และ pronoun (คำสรรพนาม) ซึ่งเรียกว่า possessive pronoun ดูบ้าง  ก่อนอื่นไปเริ่มที่ตารางข้างล่างกันเลยค่ะ

possessive adjective และ possessive pronoun มีวิธีการใช้ต่างกันเล็กน้อยค่ะ possessive adjective  จะต้องมีคำนามตามหลังเสมอ  เพราะขึ้นชื่อว่า adjective ก็ต้องขยายคำนามโดยการวางไว้หน้าคำนาม  เช่น

• Our trip will be cancelled.        การเดินทางของเราคงจะถูกยกเลิก
• How can I get to your workplace?    ฉันจะไปที่ทำงานคุณได้ยังไง

แต่ถ้าเป็น possessive pronoun แล้วล่ะก็  จะไม่มีนามมาต่อท้ายให้กวนใจค่ะ  เหตุผลที่ไม่ต้องเอานามมารั้งท้ายก็คือ  เรารู้อยู่แล้วว่ากำลังพูดถึงนามอะไรกันอยู่หรือมีการกล่าวถึงมาก่อนหน้านี้  ฝรั่งก็เหมือนคนไทยแหละค่ะ  อะไรที่ย่อได้ก็ย่อ ตัดให้สั้นได้ก็ตัด  เพราะขี้เกียจพูดนั่นเอง ^^  เช่นประโยค  “This mobile phone is my mobile phone.”   ประโยคนี้มี mobile phone ซ้ำกันตั้งสองครั้ง  แล้วจะพูดยาวๆไปเพื่ออะไร!!  เลยบัญญัติคำแสดงความเป็นเจ้าของขึ้นมาอีกชุดหนึ่งเพื่อใช้แทนนามนั้นและยังแสดงความเป็นเจ้าของไปในตัวด้วย ประโยคนี้จึงพูดสั้นๆได้ว่า  This mobile phone is mine.  ซึ่ง mine ในที่นี้ก็แทน my mobile phone นั่นเองค่ะ  ลองมาดูตัวอย่างอื่นๆกัน

• My dress is red but yours is blue.        ชุดของฉันสีแดงแต่ชุดคุณน่ะสีฟ้า
• These shoes are hers.             รองเท้าพวกนี้เป็นของหล่อน

จะเลือกใช้แบบไหนก็ได้แล้วแต่ความชอบส่วนตัวเลยค่ะ เพียงแต่ต้องอย่าลืมกฎเหล็ก คือ possessive adjective ต้องเอาคำนามติดสอยห้อยตามมาด้วย  แต่ถ้าจะใช้ possessive pronoun ก็ไม่ต้องเอานามมาเป็นภาระ เพียงแต่ต้องรู้ว่าหมายถึงนามอะไรหรือเอ่ยไว้ก่อนแล้วแค่นั้นค่ะ